مجتبی زمانی، گردآورنده کتاب یاد و باد، خیلی سریع تر از آنچه انتظار می‌رفت رشد کرد و این نشان از علاقه و عشق او به یادگیری دارد. وی علاوه بر نواختن و آموزش سنتور، پژوهشگری در زمینه‌ی موسیقی ایرانی نیز هست. مطالعات ایشان در مورد تاریخ تحول موسیقی و ارتباط آن با تحول اجتماعی دوران معاصر، این نکته را به خوبی به او آموخته است که تجربه‌های فکری، عاطفی، اجتماعی، فرهنگی و به طور کلی طرز تلقی نوازنده و موسیقیدان نیز ثابت نمی‌ماند و دگرگون می‌شود.

همین درک اوست که لزوم نوجویی را در او تقویت کرده است. او در عین این که نگاهی به گذشته‌ی موسیقی ایران دارد و سیرتحول آن را مورد وارسی قرار می‌دهد، گوشه‌ی چشمی نیز به آینده دارد و این نکته را به خوبی فهمیده است که اگر چشم از آینده بر دارد، در زمان متوقف خواهد ماند. همه‌ی تلاش زمانی این است تا ملودی‌هایی از این دست را، که بسیاری از آن‌ها با خطر فراموش شدن مواجه‌اند از طریق ثبت و آموزش آن‌ها به هنرجویان زنده نگه داشته و احیا کند. کتاب یاد و باد گوشه‌ای از تلاش‌های ایشان در این راستاست که هم برای نسل گذشته خاطره‌انگیز است و هم نسل جوان را با موسیقی نسل گذشته آشناتر می‌کند.