من‌ات به دنبال مجموعه‌ای از یادداشت‌های پراکنده و چند ترجمه است که به گفتۀ فرسی بدون ترتیب تاریخی گرد هم آمده‌اند.
او در این کتاب از تئاتر و ادبیات و سینما می‌گوید. یادداشت‌ها و ترجمه‌هایی در مورد آرتور کوستلر، ساموئل بکت، مایک مارکوزه و… می‌آورد و از دوران همکاری‌اش با انتشارات فرانکلین می‌نویسد. فرسی در خاطراتش با طنزی توأمان تند و شیرین از عزت‌الله انتظامی، علی نصیریان، غلامحسین ساعدی، ابراهیم گلستان، جلال آل‌احمد، ایرج گرگین، ژاله اصفهانی و شخصیت‌های آشنای دیگری نیز یاد می‌کند. در این یادداشت‌ها و ترجمه‌ها و مقالات کوتاه می‌توان لحن بی‌همتا و زبان یکّۀ بهمن فرسی را جست و تجربه‌ها و نگاهش را در گذر سال‌ها (اغلب خارج از ایران) از نظر گذراند.