پیدایش پرواز با بال اسکلت هایی برای پرندگان به ارمغان آورد که با اسکلت های جانوران دیگر تفاوت بسیار زیادی دارند. بارزترین ویژگی اسکلت پرندهای پروازگر، مثل کلاغ، تیغه ی سینه ای بزرگش است؛ زائده ای برآمده از استخوان سینه که ماهیچه های بال به آن وصل می شوند. پرندگان نه دندان دارند و نه دم واقعی؛ پرهای دم پرندگان به کنده ای استخوانی به نام ته دم متصل هستند. دست های پرندگان با تبدیل شدن به بال کاملا با پرواز انطباق یافته اند آرواره های بی دندانشان به منقارهایی سبک وزن اما بسیار قوی تکامل یافته اند که پرندگان می توانند آنها را برای غذا خوردن و کارهای ظریفی مثل نظافت پرها به کار گیرند