هاینتس لینگه ده سال به آدولف هیتلر خدمت کرد، از ۱۹۳۵ تا هنگام مرگ پیشوا در می ۱۹۴۵، در پناهگاه زیرزمینی برلین. او یکی از آخرین افرادی بود که پناهگاه را ترک کرد و هنگام خودکشی هیتلر نگهبانی از در را به عهده داشت. لینگه در سال‌ها‌ی خدمت خود مسئول رسیدگی به همه‌ی کارهای شخصی هیتلر بود و دائماً در کنارش حضور داشت. او ادعا می‌کند که در طی آن سال‌ها فقط اوا براون از او به هیتلر نزدیک‌تر بود.
لینگه با حکایت‌ها و اظهارنظرهای زیادی جریان روزمره‌ی خانه‌ی هیتلر را به تصویر می‌کشد، از جمله عادت‌هایش در غذاخوردن، نقطه‌‌ضعف‌های کوچکش، علائقش، حس شوخ‌طبعی‌اش و زندگی خصوصی‌‌اش با براون. لینگه باور داشت که سگ هیتلر نزدیک‌ترین همدمش بود. بعد از جنگ در مصاحبه‌ای گفت: «امضاکردن حکم اعدام یکی از افسران حاضر در خط مقدم برایش آسان‌تر بود از اینکه خبر بدی درباره‌ی سلامتی سگش بشنود.»
لینگه در تا به آخر با هیتلر در چند مورد (از جمله سوءقصد اشتوفنبرگ در جولای ۱۹۴۴) گزارش عینی ممتازی از وقایع به دست می‌دهد. همچنین درباره‌ی اعضای برجسته‌ی حلقه‎ی نزدیکانِ هیتلر (مانند هس، بورمن و ریبن‌تروپ) شرح‌حال مختصر و مفیدی ارائه کرده است.