آموزش فیلم‌نامه‌نویسی در ایران به صورت آکادمیک به مدت کوتاهی محدود شده است. این محدودیت موجب شده تا منابع تئوریک در این زمینه به شدت محدود باشند. اخیرا تعداد محدودی از کتب مرجع توسط مترجمان منتشر شده است، اما این تعداد نسبت به آثار غنی و جامع در زمینه تئوری فیلم‌نامه‌نویسی در سایر کشورها بسیار کمتر است. بر این اساس، نیاز به منابع بیشتر در این حوزه احساس می‌شود، به ویژه برای نسل جوانی که علاقه‌مند به این رشته هستند.

وضعیت نوشتاری در زمینه فیلم‌نامه‌نویسی در ایران نیز نگران‌کننده است. تعداد کمی از نویسندگان در این زمینه فعالیت می‌کنند و تألیف آثار فیلم‌نامه اغلب به مشکلاتی برمی‌خورد. این وضعیت ناشی از عوامل مختلفی مانند نبود یک سیستم آموزشی مناسب و نبود تحفظ تئوری‌های فیلم‌نامه‌نویسی در کشور است.