برای قرن ها، فیلسوفان و محققان رفتار انسان را بر حسب جنسیت، قدرت و پول توصیف کرده اند. در «بازی موقعیت»، نویسنده پرفروش، ویل استور، با این استدلال که این ولع سرکوب‌ناپذیر ما برای موقعیت است که در نهایت ما را مشخص می‌کند، این تفکر را کاملا تغییر می‌دهد.
از دوران شکارچی-گردآورنده تا امروز، زمانی که ما به عنوان کارگران در اقتصاد جهانی شده و شهروندان دنیای آنلاین وجود داریم، نیاز به موقعیت همیشه در ما وجود داشته است. انبوهی از تحقیقات نشان می‌دهد که میزان آن نه تنها بر شادی و سلامتی بلکه بر سلامت جسمانی ما نیز تأثیر می‌گذارد – و بدون وضعیت کافی، بیشتر بیمار می‌شویم و عمر کوتاه‌تری داریم. این یک وسواس ناخودآگاه است که بهترین و بدترین ما را هدایت می کند: نوآوری، هنر و تمدن ما و همچنین قتل ها، جنگ ها و نسل کشی های ما. اما چرا وضعیت چنین جایزه ای همه جانبه است؟ اگر از ما گرفته شود چه اتفاقی می افتد؟ و چگونه عطش فرونشدنی ما برای آن می تواند فرقه ها، وحشت اخلاقی، تئوری های توطئه، ظهور رسانه های اجتماعی و “جنگ های فرهنگی” امروزی را توضیح دهد؟