آیین زندگی

سرویلیام آسلر از این تجربه استفاده کرده و آن روز در سخنرانی خود خطاب به دانشجویان گفت: « هر یک از شما مجموعه ای عظیم تر از آن کشتی اقیانوس پیما هستید که برای مسافرت های طولانی ساخته شده اید. تقاضای من از شما این است که کشتی زندگی خود را طوری تنظیم کرده و در اختیار بگیرید که بتوانید دیروز و امروز را از هم تفکیک کنید و فردا را نیز بدون دلیل در کار امروز دخالت ندهید تا بتوانید در این سفر طولانی زندگی با اطمینان خاطر جلو بروید و بر امواج بی پایان روزگار غلبه کنید.

همواره باید بتوانید در مراحل مختلف زندگی خود، در آهنین را بر روی دیروز ببندید، چون دیگر دیروزی وجود ندارد و پرده ای آهنین بر درهای آینده ببندید و تلاش نکنید از گوشه های آن به فردا نظر بیندازید، چرا که فردا هنوز نیامده است. بنابراین فقط به امروز بنگرید و بر آن تمرکز کنید و همه ی تلاش خود را به کار بیندازید که امروز را به بهترین وجه و با اطمینان خاطر سپری کنید.

او معتقد بود که گذشته را باید مثل کالبدی بی جان به دست فراموشی سپرد چون آه و زاری و حسرت خوردن به گذشته، علاوه بر آن که وقت پرارزش ما را تلف می کند، بر روحیه ی ما نیز اثر تلخی بر جای می گذارد. همچنین اگر مشکلات و نگرانی های مربوط به آینده را به مسایل امروز اضافه کنیم، دیگر قادر نخواهیم بود بر کوه عظیم دشواری ها غلبه نماییم.